Een bron volgestroomd
Vermengd met
mijn onwetendheid
Van wat het
leven mij nog brengt
Buig ik voorover
Dieper in
de dimensie
Waar het
besmette water
Een weerglans
toont
Van het
leven dat ik ooit leefde
Bedroefd om
wat het mij wil vertellen
Verstoord een
traan het beeld
En verandert
de weerspiegeling
Tot
Een
waterval van opgekropte frustratie
Ontsnapt door
de scherven
En zich kwetsbaar
verspreidt
De
aanraking
Een verwoestende
aardbeving
Waarbij de
schade
Als
splinters de hersenen kwelt
In de hoop
hiervan te ontsnappen
Draai ik mij
om
Waar een nat
voetspoor
stapsgewijs
mij tegemoet komt
Grenzend tot
aan mijn geweten
Mooi geschreven!
BeantwoordenVerwijderena beautiful piece of written art!
BeantwoordenVerwijderenLekker bezig Dav :)
BeantwoordenVerwijderen