Altijd heb ik het gevoel gehad dat ik de meest uitdagende
marathons liep en nog won ook. Niemand
kon mij bijhouden, laat staan inhalen. Genieten van het leven was mijn nummer
één levensdoel. De wereld lag aan mijn voeten. Een centraal appartement, een
goede opleiding, handen vol vrienden, brood op de plank en een bodemloze put
aan energie. De vijf jaren daarop zijn werkelijk waar voorbij gevlogen, maar
mijn situatie is bijna onveranderd. Misschien zelfs wel een tikkeltje beter.
Het is maar net hoe je het bekijkt. Vroeger kon ik nog lekker kind zijn, zette
mama het eten op tafel en wassen was nog geen onderdeel van mijn takenpakket.
Wat een luizenleven. Maar dat volwassen worden is ook zo slecht nog niet.
Lekker doen en laten wat ik wil en vooral geen zeurende ouders aan je hoofd. Nu
kan ik tenminste oprecht blij zijn om ze te zien. Een bijna onveranderde
situatie dus.
Een iets minder centraal appartement, maar toch, een dak boven
mijn hoofd. Drie geweldige buitenlandervaringen in Malaga, Hong Kong en
Tenerife. Een diploma op zak en zelfs een nieuwe opleiding begonnen. Een
overschot aan vrienden. Van een brood op de plank naar wat sneetjes op de plank.
En niet te vergeten de bodemloze put aan energie. Geen officiële baan, oftewel
zeeën van tijd. Niets is minder waar. Een vrijwilligersfunctie mag dan wel geen
extra sneetjes brood op de plank brengen, maar de hoeveelheid werkuren, energie
en stress zijn zeker vergelijkbaar met
een fulltime baan. Maar, klagen is iets wat ik nooit zal doen. Doel nummer één
is dus nog steeds een feit.
En toch, ondanks mijn bijna onveranderde situatie ziet mijn
leven er totaal anders uit. Anders in de zin van de levens om mij heen. En ik
weet niet of ik daar wel zo blij mee ben. Ik word ingehaald. Ik win geen marathons
meer. Mijn leven staat stil. En de levens om mij heen ontwikkelen zich op
topsnelheid. Ik houd ze echt niet bij. Top banen, gelukkige relaties en het
daarbij behorende zelfvertrouwen. De drie dingen die ik niet heb. Ik moet die
lopende band weer op. Er moet weer getraind worden. Het roer moet om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Yeah, nog een ongezouten mening..kom maar op!